Kijk, ik ben een zeer oude man. Volgens mijn zoon van 8 jaar zelfs biejaard. Ook noemt hij mij met enige regelmaat ouwe en opa. En hij heeft gelijk. Ik probeer wel zo goed mogelijk op de hoogte te blijven van de wereld van kinderen en jongeren maar dat valt niet altijd mee.
Gelukkig hebben wij Eva, zij is Keesie Buiten. De enkele keer dat ze binnen is, praat ze ons bij over de wereld van kinderen en jongeren. Zo heeft ze een mooie serie gemaakt over de verschillende ontwikkelingsstadia bij kinderen. Wij gaan dan even terug in de schoolbanken, de Keesie Klas.
De laatste Keesie Klas ging over pubers. Eva had hiervoor Rianka de Weerd (@Pubersenzo) uitgenodigd. Ik zal jullie het zeer uitgebreide verhaal van haar over pubers besparen. Op Pubers & zo lees je daar van alles over.
De kern van haar verhaal is dat het gedrag van pubers in grote mate wordt bepaald door een biochemisch proces. Kortom, ze kunnen er niks aan doen. Pfff, dat lucht op. Al die verwarde opvoeders met bloed onder hun nagels en handen in het haar. ‘Help, wat doen we nou toch verkeerd?’. Wees gerust, jullie doen helemaal niks verkeerd.
Wat kun je doen? Tja, eigenlijk niet zo veel. Het is uitzitten en afwachten. Een beetje als een steenpuist. Hoewel ‘uitzitten’ in dat geval misschien niet de allerbeste optie is.
Je zou in gesprek kunnen gaan met jouw puber. Niet om hem of haar te begrijpen, dat ga je altijd verliezen. Maar wel om te vertellen wat dat pubergedrag met jou doet.
Uitgebreid onderzoek naar pubers heeft veel kennis opgeleverd. Alleen doen we bijna niks met die kennis. Misschien wel omdat de opgedane kennis voornamelijk wordt verwerkt in te grote, ingewikkelde boeken bedoeld voor diezelfde onderzoekers.
Als er nu zoveel kennis is over pubers. Kennis die vermoeide en verwarde opvoeders gerust kan stellen. Waarom wordt die kennis dan niet massaal gedeeld. Ik stel dan ook voor om iedere ouder van wie het kind 11 jaar wordt, een schitterende felicitatiekaart te sturen met een tiental punten over puberteit. En dan niet zoals op sigarettenpakjes: Pubers brengen u en anderen rondom u ernstige schade toe. Dat weten die opvoeders al lang. Nee, leg uit wat die pubers aan ontwikkeling doormaken zodat je weet hoe het komt dat ze soms ernstige schade toebrengen. Begrip, daar gaat het om.
Blijft natuurlijk dat je die gasten af en toe graag achter het behang wilt plakken. Maar dat hoort er bij. De puberteit duurt maar 3½ jaar. Da’s ongeveer de periode tussen twee Wereldkampioenschappen Voetbal, best te overzien. Daarbij las ik laatst eigenlijk de allermooiste opmerking over pubers: “als je kind voor de puberteit een leuk, aardig kind was, komen die eigenschappen bij 95% van de kinderen na de puberteit vanzelf weer terug”.
Wordt over 4 jaar vervolgd…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten