Ik word er een beetje misselijk van. Volg me nu op Twitter* en Als je mij volgt, volg ik jou. Het ik-vind-jouw-tekening- mooi-als-je-die-van-mij-ook-mooi-vindt principe. Met een paar muisklikken of eigenlijk schermaanrakingen, want wie heeft er geen iDevice, volg je 50 cent, Amy Winehouse (die kun je beter niet meer volgen, tenzij je het niet meer ziet zitten) en Willem ‘waterman’ Alexander.
De vraag is niet meer of je interesse hebt in dergelijke figuren, de vraag is hoeveel volgers je bij elkaar kunt kwekken. Kijk, die 50 cent doet het goed. Hij verdient miljoenen met zijn gelul. Als hij rapt dat Pepsi zijn ding is, heeft de frisdrankfabriek daar veel geld voor over. Daarom maakt hij ook van die slechte muziek. geen tijd meer voor kwaliteit. Het moet snel, to-the-point en, in zijn geval, vooral munten opleveren. Zo maakt dat light, repeated chirping sound kleine vogels moddervet.
Een ander groot nadeel van Twitter en Facebook is dat opeens iedereen bereikbaar is. Zo las ik laatst een bericht van een heel blij meisje omdat haar favoriete zangeres haar persoonlijk via Twitter had bedankt. Zo hou je toch geen helden meer over. Een belangrijke eigenschap van een held is dat hij of zij enigszins onbereikbaar blijft en zich niet een beetje te midden van het gewone volk gaat begeven. Michael Jackson op het balkon, hoog boven de mensenmassa uit. Dat willen we zien. Michael was overigens al lang voor zijn dood niet meer te volgen.
En dan het bedrijfsleven. Na eerst nogal verward te hebben gereageerd (waarom praten al die mensen tegen ons?), volgt nu de ene social media strategie na de andere. Of zoals een werknemer van Madurodam onlangs vroeg op de zoveelste social media bijeenkomst: ‘Tja, ik ben gestuurd door de directie. We moeten iets met social media’. In haar geval zou ik zeggen, hou het vooral klein.
Iedereen moet een Facebook pagina, iedereen moet een Twitter account. Like mij, volg ons. Een moderne variant van Koop mij. Zogenaamd luisteren naar de consument. Zo zijn er bijvoorbeeld iets meer dan 140.000 mensen die de Facebook pagina van de BMW X5 leuk vinden. Waarschijnlijk hebben 10.000 mensen deze auto al gekocht en de rest kan ‘m niet betalen. Wat zegt zo’n getal eigenlijk? En wat doe je met die mensen? gericht adverteren? Heeft weinig zin. Die 10.000 mensen hebben die auto toch al? En de rest kan ‘m nog steeds niet betalen? Tuurlijk, je kunt aan de bezitters van deze bak nog ’s een extraatje slijten, een nieuwsfeitje delen, dat werk. Zo vinden ook heel veel rotterdammers, de Facebook pagina rotterdam heel erg leuk. Tja, vrij logisch.
Wat moet je dan? Ik denk dat bedrijven vooral eerst iets moeten geven. En dus niet zomaar een pagina op Facebook. Deel kennis, ervaringen en bovenal: vraag jouw (potentiële) fans mee te denken. Dat is ook ‘iets’ geven. Hoe cool is het als BMW aan haar trouwe kopers zou vragen hoe de volgende auto eruit moet gaan zien? Consument wordt co-producent. Consumenten kunnen dat vreselijk goed. Zoek maar eens op het net naar alle mock-ups van de volgende iPhone. Prachtige ontwerpen met mooie, nieuwe functionaliteiten. Designed by Apple + you & you.
Deze ontwikkeling is al volop gaande. Een schrijver heeft laatst expliciet aan zijn uitgever gevraagd om geen reclame voor zijn nieuwe boek te maken. De eerste 300 exemplaren heeft hij weggegeven aan vrienden, familie en kennissen. Via allerlei sociale media heeft deze groep vervolgens het verhaal over dit boek verder verteld. Positief, negatief, gewoon hun eigen mening over het boek. Later heeft de schrijver besloten een tweede (digitale) druk van dit boek uit te brengen. Daarvoor heeft hij de groep van 300 geraadpleegd. Zij mochten meedenken met het verhaal en suggesties doen. Lezer wordt co-auteur. Logisch dat zij allen fan werden van deze digitale uitgave. Het is ook een beetje hun boek geworden. Kijk, in zo’n geval hoef je niemand te vragen om je te ‘liken’ of te ‘volgen’.
Volg mij vooral ook niet . Aanvullingen op dit stukje mag je je chirpen via #byyou
JVA
Deze ontwikkeling is al volop gaande. Een schrijver heeft laatst expliciet aan zijn uitgever gevraagd om geen reclame voor zijn nieuwe boek te maken. De eerste 300 exemplaren heeft hij weggegeven aan vrienden, familie en kennissen. Via allerlei sociale media heeft deze groep vervolgens het verhaal over dit boek verder verteld. Positief, negatief, gewoon hun eigen mening over het boek. Later heeft de schrijver besloten een tweede (digitale) druk van dit boek uit te brengen. Daarvoor heeft hij de groep van 300 geraadpleegd. Zij mochten meedenken met het verhaal en suggesties doen. Lezer wordt co-auteur. Logisch dat zij allen fan werden van deze digitale uitgave. Het is ook een beetje hun boek geworden. Kijk, in zo’n geval hoef je niemand te vragen om je te ‘liken’ of te ‘volgen’.
Volg mij vooral ook niet . Aanvullingen op dit stukje mag je je chirpen via #byyou
JVA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten